کد مطلب:162477 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:141
بابافغانی شیرازی
شاعر خوش ذوق اوایل قرن دهم هجری است كه علاوه بر شیراز مدتی در تبریز در خدمت سلطان یعقوق آق قوینلو گذرانید و اواخر عمر خود را در خراسان به عزلت سپری كرد. فغانی با ذوق و حالت بسیار و زبان ساده و مضمون جویی و نازكی افكار خود سبكی خاص در غزل آورده كه در قرنهای 11 و 12 هجری پیروان بسیار داشت. [1] .
روز قیامت است صباح عشور تو
ای تا صباح روز قیامت ظهور تو
ای روشنایی شجر وادی نجف
هر ریگ كربلاشده طوری ز نور تو
آن را كه گل به خمر سرشتند، كی رسید
فیض از زلال جرعه ی جام طهور تو؟
بیگانه از خدا و رسول است تا ابد
برگشته اختری كه نشد آشنای تو
چنیدن هزار جامعه ی اطلس قبا شود
فردا كه آورند به محشر عبای تو
بربسته رخت، كعبه و مانده قدم به راه
بهر زیارت حرم كربلای تو
روز قیامت است صباح عشور تو
ای تا صباح روز قیامت ظهور تو
ای روشنایی شجر وادی نجف
هر ریگ كربلاشده طوری ز نور تو
آن را كه گل به خمر سرشتند، كی رسید
فیض از زلال جرعه ی جام طهور تو؟
بیگانه از خدا و رسول است تا ابد
برگشته اختری كه نشد آشنای تو
چنیدن هزار جامعه ی اطلس قبا شود
فردا كه آورند به محشر عبای تو
بربسته رخت، كعبه و مانده قدم به راه
بهر زیارت حرم كربلای تو
[1] خلاصه از فرهنگ معين.